ابوسعد محمد بن احمد صاعدی اصفهانیآل صاعد یا صاعدیان، یکی از خاندان‌های علمی و روحانی حنفی مذهب در اصفهان می‌باشند که از قرن پنجم تا دهم هجری، قدرت و ریاست فوق‌العاده‌ای در شهر داشته‌اند. یکی از شخصیت‌های این خاندان، ابوسعد صاعدی محمد بن احمد بن محمد بن صاعد بن محمد است. ۱ - معرفی اجمالیابوسعد صاعدی محمد بن احمد بن محمد بن صاعد بن محمد (۴۴۴-۵۲۷ق/۱۰۵۲-۱۱۳۲م)، کنیه او را گاهی ابوسعید گفته‌اند. وی از پدر و عمویش حدیث شنید و قضاوت و ریاست نیشابور به وی داده شد و به شیخ‌الاسلام شهرت یافت. به سبب فضل و ثبات اندیشه‌اش فردی شایسته برای قضاوت بود. عمری دراز کرد و به گروه بسیاری حدیث آموخت. [۱]
ابن ابی‌الوفاء، محی‌الدین، الجواهر المضیئه، ج۲، ص۲۲.
۲ - اتحاد صاعدی با جوینیبه روایت ابن اثیر در (۴۸۸ق/۱۰۹۵م ) آشوب‌هایی در نیشابور روی داد. امام الحرمین ابوالمعالی جوینی رئیس شافعیان و محمد بن احمد صاعدی پیشوای حنفیان بر ضد محمشاد رئیس کرامیان متحد شدند و بر او پیروز گشتند. مدارس کرامیان ویران گشت و گروهی از آنان و دیگر فرقه‌ها به هلاکت رسیدند. ۳ - پانویس
۴ - منبعمهدوی، سیدمصلح‌الدین، اعلام اصفهان، ج۱، ص۷۲. دانشنامه بزرگ اسلامی، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی، برگرفته از مقاله «آل صاعد»، شماره۴۲۹. |